- 2025.11.10
- Λάμπρος Βαζαίος
- ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ ΕΕΥΕΔ
Ήτανε το 1961 που στο Θέατρο Αθηνών ανέβηκε το έργο του Λουϊτζι Πιραντέλλο, «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε». Ο Μάνος Χατζηδάκης έγραψε τους στίχους και την μουσική τραγουδιού που συνόδευε την παράσταση. Η Ζωή Φυτούση μας τραγούδησε τότε, πως ο «Ταχυδρόμος Πέθανε»! «Ήταν παιδί στα δέκα-εφτά», έλεγε «ο αφόρητα ευαίσθητος»(!) στίχος (όπως σχολίασε τότε καλός θεατρικός κριτικός σε εφημερίδα της εποχής). Ας είμαστε ήσυχοι όμως, ας γιορτάσουμε όσο πιο «Χατζηδακικά» μπορούμε τα 100 χρόνια από την γέννηση του! Ας προσέξουμε να μην τον ερεθίσουμε με καμιά άστοχη κουβέντα, δεν ήταν και πολύ υπομονετικόςτα τελευταία του χρόνια! Ιδιαίτερα ας μην τον αφήσουμε να μάθει τι γίνεται σήμερα με τα «Ταχυδρομεία»! Είναι σίγουρο πως παρά την μεγάλη, την μνημειώδη οξυδέρκεια του, δεν ήταν δυνατόν να «προφητεύσει» τότε η έστω να προβλέψει την σημερινή κατάσταση! Είναι ακόμη πιο σίγουρο πως θα στόλιζε, όπως μόνο εκείνος ήξερε, τους «δράστες» όποιοι και αν ήταν, σε όποιο κόμμα και αν σταυλιζόντουσαν
*Στο «Μικρό Φλόκα» της Κοραή, μεσημεράκι ο Χατζηδάκης με τον Νίκο Γκάτσο πίνανε τον καφέ τους κουβεντιάζοντας ήσυχα. Μετά από λίγο ο Κατσαρός με τον Μίλτο Σαχτούρη, πηγαίνοντας για το πατάρι του Λουμίδη, μπήκαν να πουν ένα «γειά», έτσι στα γρήγορα. Ο Χατζηδάκης ρώτησε τον Μιχάλη Κατσαρό όπως το συνήθιζε, «τι γίνεται στον κόσμο Μιχάλη;». Δεν την περίμενε την απάντηση, αυτό φάνηκε από την έκπληξη στα μάτια του.
— Κλείνουνε τα μισά Ταχυδρομεία οι άχρηστοι και εκτός από «ξηρασία στο μέλλον» δεν θα μπορούμε να στείλουμε ούτε καρτ-ποσταλ! μουρμούρησε σκοτουριασμένος ο ποιητής, που δεν έπαυε να κουβεντιάζει για όλα με τους Σαδδουκαίους. Κανένας δεν μίλησε, ούτε ζήτησε αμέσως κάποια εξήγηση. Την σιωπή δεν άφησε να μακροημερέψει όμως ο Γκάτσος και σαν πονηρός Πελοπονήσιος, που λέει η Αγάθη Δημητρούκα, ξεκίνησε να μιλάει σημειώνοντας κάτι στο πίσω μέρος του κουτιού των τσιγάρων.
Πότε θα ανθίσουνε τούτοι ο τόποι
Πότε θα’ρθούν καινούργιοι ανθρώποι
Να συνοδεύσουν την βλακεία
Στην τελευταία της κατοικία.
Έγραφε έτσι σκυφτός, μιλώντας με χαμηλή φωνή και πονηρό γελάκι, όπως έκανε όταν του πετύχαινε η ατάκα στην κουβέντα. Ο Χατζηδάκης κάτι σαν…αει στο διάολο όλοι τους χαμένοι, αγράμματοι, αστοιχείωτοι…μουρμούρισε και έσκυψε να δεί καλλίτερα τι έγραφε ο Γκάτσος. Οι δυο νεοφερμένοι χαιρετίσανε και φύγανε χωρίς να δώσουν συνέχεια στην κουβέντα. Δεν ήταν σίγουρο αν ο Σαχτούρης ήτανε τσαντισμένος η χαμένος σε σκέψεις. Πάντως ήταν σαν να μην ήτανε εκεί. ………
*Εκείνη την στιγμή ο Μορφέας κοίταξε το ρολόϊ του και μου χαμογέλασε! «Είναι 3 και τέταρτο της νυκτός (!), ώρα να σηκωθείς, ξέρεις εσύ γιατί! Το όνειρο τελείωσε. Το πρωϊ πια θα δεις τι θα γράψεις για τα Ταχυδρομεία!». Αθόρυβα, με το μπαστουνάκι του όπως το συνήθιζε, αφού έκανε ένα τελευταίο νεύμα χαιρετισμού εξαφανίστηκε! Σε λίγη ώρα ξημέρωσε, οι ώρες περνάνε γρήγορα μετά τα όνειρα!
Έπρεπε να ταχυδρομήσω δύο γράμματα και να πληρώσω τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Με περιέργεια ομολογώ ξεκίνησα για το Ταχυδρομείο. Αν και γνώριζα ότι το κατάστημα της περιοχής μου δεν επρόκειτο να κλείσει, ρώτησα σχετικά την υπάλληλο, αφού, με ικανοποίηση και υπομονή περίμενα αρκετά. Είχε πολύ κόσμο και αυτό μου έδωσε την εντύπωση (μάλλον αφέλεια μου) πως ο κόσμος θα εξακολουθήσει να πηγαίνει εκεί που εγώ όλα τα χρόνια χαιρόμουν την προσωπική εξυπηρέτηση από ευγενείς υπαλλήλους. Την χειροποίητη, την ανθρώπινη σχέση τα δυο λόγια που λέγαμε, θέλουν να τα εξολοθρεύσουν περίεργοι CEO, «άριστοι τεχνοκράτες» (τρομάρα τους!) και άλλα παράσιτα (όλοι τους με μισθούς αστρονομικούς για την εποχή μας και τα υπόλοιπα υποζύγια της εργασίας). Αυτό είναι η προσωπική σχέση και δεν θα παραλείψω τον Ταχυδρόμο της Γειτονιάς με την βαρυφορτωμένη τσάντα, ούτε τα γραμματόσημα που μικροί μαζεύαμε. Κάποιοι μάλιστα από μας, μπήκαν στον κόσμο των Συλλεκτών που έχει τόσο ενδιαφέρον. Δεν θα κάνω παρέλαση συγκινησιακών θέσεων, ούτε παρελθοντολογία, ούτε θα αγνοήσω τις αλλαγές που έφερε η ΣύγχρονηΤεχνολογία. Θα αρκεστώ γι’αυτό σε μερικές επιγραμματικές αναφορές για το πως είδα το θέμα από την πλευρά του ενημερωμένου πολίτη.
1) Η Κυβέρνηση λέει ότι δεν έχει την ευθύνη των Ταχυδρομείων. Την έχει μαζί με την ιδιοκτησία τους το Υπερταμείο και λειτουργούν τα ΕΛΤΑ ως ιδιωτικός τομέας πλέον. Ξεχνά όμως η Κυβέρνηση πως τα ΕΛΤΑ είναι υπηρεσία της Δημοσίας Ζωής, με σοβαρό ρόλο στην ζωή του Λαού. Σκέφθηκε άραγε κανείς την Ιστορία τους;
2) Το ΤΑΙΠΕΔ παρά την αθλιότητα που το χαρακτηρίζει, δεν έχει μόνο σκοπό την κατάργηση η την πώληση δημοσίων Υπηρεσιών. Βασικά πρέπει να προσπαθεί να τις εξυγιάνει και μόνο αν αποτύχει να τις εκποιήσει και όχι να τις διαλύσει για να κάνουν μπίζνες πονηρές ιδιωτικές εταιρείες.
3) Οι ιδιωτικές κουριερ αναπτυχθήκανε και είναι κερδοφόρες γιατί; Τα Ταχυδρομεία με το μεγάλο δίκτυο, τις εγκαταστάσεις, την μακρόχρονη εμπειρία κλπ με ευθύνη των διοικήσεων φθάνουν να είναι ζημιογόνα ενώ μπορούσαν και έπρεπε να πρωτοπορούν!
4) Οι διοικήσεις τους μισθοδοτούμενες με ιδιωτικά κριτήρια (!) καταφέρανε το ακατόρθωτο! Χρεοκοπήσανε σχεδόν τα ΕΛΤΑ και τώρα προτείνουν να κλείσουν τα μισά καταστήματα με διάφορα περίεργα σκεπτικά και το μέλλον θεοσκότεινο! Βασικός μισθός Προέδρου (άσε τα διάφορα πριμ) λέγεται ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ 13700 τον μήνα! Αλήθεια, το αυτεπάγγελτο το ξεχάσανε οι εισαγγελείς;
5) Δεν ζητά κανένας έλεγχο και απολογισμό των διοικήσεων και κυρίως εμπλοκή της Δικαιοσύνης; Η ανικανότητα και η πιθανή κακόπιστη πρακτική των διοικούντων βγάζουν μάτι!!!
6) Ποια ιδιωτικά συμφέροντα θα εξυπηρετήσουν καλλίτερα τους πολίτες και γιατί; Η Διεθνής Εμπειρία τι λέει;
7) Πάλι απ’ευθείας αναθέσεις σε φιλαράκια, πάλι μίζες πάλι αθλιότητες! Μήπως να ξαναρχότανε η Ρουμάνα Εισαγγελέας;
8) ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
9) (Να μην ξεχάσουμε την πρόταση ανασύστασης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου που έκανε πολύ πετυχημένα ο Γιώργος Σταθάκης)
Επιμέλεια ανάρτησης : Αργύρης Τασιόπουλος
Οι απόψεις που εκφράζονται στα άρθρα της Ιστοσελίδας μας ανήκουν αποκλειστικά στον/στη συγγραφέα και δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις θέσεις ή τις απόψεις της συντακτικής επιτροπής ή της ιστοσελίδας συνολικά, εκτός και αν ρητά αναφέτεται ως συντάκτης η ΕΕΥΕΔ ή ΔΣ/ΕΕΥΕΔ.