ΠΑΛΑΙΑ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
Με θλίψη σάς ανακοινώνουμε, ότι έφυγε από την ζωή Συνάδελφος, Σχης (ΥΦ) ε.α Βασίλης Καραγιάννης.
O Βασίλης Καραγιάννης καταγόταν από την Σάμο. Εισήχθη στο Φαρμακευτικό Τμήμα της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων το 1973. Υπηρέτησε στον Στρατό Ξηράς, σε Μονάδες Θεσσαλονίκης και Λαρίσας.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς , φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Με θλίψη σάς ανακοινώνουμε, ότι έφυγε από την ζωή, ο Αντιστράτηγος (ΥΙ) ε.α Μόσχος Μόσχος του Ιωάννου.
Ο Μόσχος Μόσχος γεννήθηκε το 1936 στην Θεσσαλονίκη. Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή το 1955 με ΑΜ/ΣΙΣ 507.
Υπηρέτησε στον Στρατό Ξηράς. Έλαβε την ειδικότητα του Πνευμονολόγου. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ανωτάτης του Στρατού Υγειονομικής Επιτροπής (ΑΣΥΕ)
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς , φίλους και Συναδέλφους της, που την γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί της.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΣ : Αιώνια του η μνήμη του αγαπημένου.μας μέντορα της πνευμονολογίας Τον είχα διευθυντή στο 414 σαν νεαρός πνευμονολογος μας υπεδεχθη με αγάπη και μας συνεβουλευε σαν να ήταν πατέρας μας Τον ξανασυντησα σαν διευθυντή της ΑΣΥΕ όπου απένειμε ακριβό δίκαια τα του καίσαρος.τω καίσαρι Άφησε στο υγειονομικό μας τον γιο τον Γιάννη ένα εξαίρετο συνάδελφο και άνθρωπο αντίγραφο.του πατέρα του Ας είναι μαλακό. το χώμα που θα τον σκεπασει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΡΟΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ : Τυχεροί όσοι τον γνώρισαν συνοδοιπορησαν και συνεργάστηκαν μαζί του. Υπέροχος άνθρωπος γενναιόψυχος και με μια επιείκεια προς ολους που τον έκανε παράδειγμα ανθρώπου χριστιανού φίλου συναδέλφου . Συλλυπητήρια στην αγαπημένη του οικογένεια Μόσχο όσο ζούμε θα σε θυμόμαστε με αγάπη Καλό σου ταξίδι
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΝΟΠΟΥΛΟΣ : Τυχερό θεωρείς τον εαυτό σου όταν στη ζωή σου συναντάς ανθρώπους σαν τον Μόσχο Μόσχο. Απο τη Σχολή ακόμη ξεχώριζε για την ευγένεια και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Αγαπητός στους συναδέλφους ,αφήνει πίσω του άξιους απογόνους . Η μνήμη ενός τέτοιου ανθρώπου ας είναι η παρηγοριά στους οικείους του .
ΡΕΒΕΚΚΑ ΒΕΛΛΙΟΥ : Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος και γιατρος. Καλο ταξίδι στην γειτονιά των αγγέλων. Συλλυπητήρια στους οικείους του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Βαθειά λυπάμαι για την απώλεια του. Ήπιος, μειλίχιος, προσηνής χαρακτήρας, πάντοτε συνεργάσημος και διαλλακτικός, εξέπεμπε γαλήνη και ηρεμία στο περιβάλλον και πάντα ήταν δίπλα στον συνάνθρωπο για να τον βοηθήσει όταν το χρειαζόταν, αλλά και να κατευνάσει τον πόνο του. Θα λείψει πολύ σε όλους εμάς που τον ζήσαμε απο κοντά, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του, θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
ΚΩΣΤΑΣ ΝΕΑΝΙΔΗΣ Θερμά συλλυπητηρια!!! Υπέροχος και βαθειά αγαπητός ο κ. Μοσχος, ο δικός μας κ. Μοσχος!!! Αείμνηστος!!!
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΜΠΟΥΡΟΣ : Τον συνάντησα σε δύσεκτους καιρούς, όταν άρχιζα ειδικότητα, με ένα αβέβαιο μέλλον και άγχος, στο 401 ΓΣΝΑ. Ηταν γεμάτος καλοσύνη και πραότητα. ‘Ενα στήριγμα στην αρχή της σταδιοδρομίας μου. ‘Ηταν το άλλο πρόσωπο της ΣΙ, ένας από τους μέντορες μου εκείνα τα χρόνια, με ευχάριστες συναντήσεις και καθοδήγηση. Θερμά συλληπητήρια στην οικογένειά του. R.I.P.
ΝΟΝΤΑΣ ΜΟΛΥΒΑΣ : Ανθρωπος ….με πολυ ευγενικο χαρακτηρα….και προσφορα ….δεν υπαρχουν λογια …για την Κοινωνικη και Στρατιωτικη , Ιατρικη Προσφορα του …
ΚΩΣΤΑΣ ΤΕΡΨΙΔΗΣ : Εξαιρετικός Άνθρωπος, άριστος αξιωματικός και ιατρός, παράδειγμα πειθαρχικότητας, άδολης φιλανθρωπίας, εντιμότητας και πατριωτισμού. Είχα την τύχη να υπηρετήσω υπό τις διαταγές του ως διευθυντή υγειονομικού στην IV ΤΑΞΥΠ και για όλους μας στο επιτελείο ήταν στήριγμα και πηγή γνώσης. Ο “άγιος” Μόσχος θα λείψει σε όλους. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ : Ηταν άγγελος επί της γης κι έφυγε να συναντηθεί με τους υπόλοιπους…. Ας είναι ελαφρύ το χώμα….
Με θλίψη σάς ανακοινώνουμε, ότι έφυγε από την ζωή, η Ταξίαρχος (ΥΝ) ε.α, Στυλιανή Ιωαννίδου.
Η Στυλιανή Ιωαννίδου διετέλεσε Διευθύνουσα της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας στο παλαιό 424 ΓΣΝΕ
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί αύριο Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2025 και ώρα 11.30 στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, στα Κοιμητήρια της Θερμής.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς , φίλους και Συναδέλφους της, που την γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί της.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από την ζωή, ο Συνάδελφος, Υποπτέραρχος ε.α, Ιατρός, Καντζάβελος Α. Δημήτριος.
Ο Δημήτρης Καντζάβελος γεννήθηκε το 1939, με καταγωγή το Μαίναλο Αρκαδίας. Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή το έτος 1957, με ΑΜ ΣΙΣ 555. Αποφοίτησε το 1963.
Υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία. Έλαβε την ειδικότητα της Ουρολογίας. Διετέλεσε Διευθυντής Ουρολογικής Κλινικής του 251 ΓΝΑ και Πρόεδρος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
2025.10.23
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από την ζωή, ο Συνάδελφος, Αντιπτέραρχος εα, Ιατρός, Τσούρδης Ε. Αντώνιος.
Ο Αντώνης Τσούρδης γεννήθηκε το 1938 στο Άργος. Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολής το έτος 1957, με ΑΜ ΣΙΣ 578. Αποφοίτησε το 1963.
Υπηρέτησε με στην Πολεμική Αεροπορία. Έλαβε την ειδικότητα του Παθολόγου – Ενδοκρινολόγου. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ανώτατης Αεροπορικής Υγειονομικής Επιτροπής (ΑΑΥΕ).
Η Εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί το Σάββατο 10-11 * πμ στα Κοιμητήρια Παπάγου.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
____________________________________________________
Πρίν λίγες ημέρες έφυγε από κοντά μας ο υποπτέραραχος (ΥΙ), εα, Αντώνιος Τσούρδης. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να συνεργασθώ μαζί του, σαν Επιμελητής της Παθολογικής Κλινικής του 251ΓΝΑ στην οποίαν ήταν Διευθυντής, για χρόνια πολλά την δεκαετία του 80. Τότε που ο Αντώνης μαζί με τον Νίκο τον Ανδριόπουλο, τον Θανάση τον Μπιτσακτσή και τον Νίκο τον Σταθάκη είχαν ανεβάσει το επίπεδο της Παθολογίας στο Νοσοκομείο μας σε επίπεδα ζηλευτά. Και ο Αντώνης παράλληλα, μόνος του, άνοιγε τον δρόμο της Ενδοκρινολογίας στην Πολεμική Αεροπορία.
Ήταν εποχές που οι αποστάσεις μεταξύ των Τάξεων της Σχολής μας ήταν και φαινόντουσαν μεγάλες και εμείς οι νεότεροι κυττούσαμε τους παλαιότερους με δέος και ίσως και με μικρές δόσεις ζήλειας. Και οι περισσότεροι ήταν για εμάς πρότυπα και προσπαθούσαμε να τους μοιάσουμε. Αν μπορούσαμε.
Η συνεργασία με τον Αντώνη υπήρξε εξαιρετική. Έχοντας περάσει τα χρόνια της ειδικότητάς του στο ”μεγάλο σχολείο”, στην Θεραπευτική Κλινική του ΕΚΠΑ επί Βασιλείου Μαλάμου, στο Νοσοκομείο ”Αλεξάνδρα”,ο Αντώνης ήταν ο κλασσικός ιατρός ο οποίος προσέγγιζε τον ασθενή με το ιστορικό και το ακουστικό και ύστερα μας οδηγούσε μέσα από τους δρόμους της διαφορικής διαγνωστικής, στις ”περιβόητες” προ της επισκέψεως ”συζητήσεις ,στις πιθανές διαγνώσεις και τις θεραπευτικές αγωγές. Επέμενε στην οικονομία των εξετάσεων και ήταν αντίθετος , με την νοοτροπία της έκδοσης σωρείας παραπεμπτικών, μήπως και το παθολογικό αποτέλεσμα” κάποιας” εξ αυτών ”κάπου” οδηγήσει.
Μας έκανε να αγαπάμε και να φροντίζουμε τους αρρώστους μας. Να σκύβουμε πραγματικά και με ενδιαφέρον επάνω στα προβλήματά τους. Και να τους κάνουμε να αισθάνονται ξεχωριστοί και όχι σαν ένα ”νούμερο” κάποιου ”θαλάμου”.Δάσκαλος δεν ξέρω αν αισθανόταν ή αν ήθελε να τον αποκαλούμε εμείς οι νεότεροισυνάδελφοί του. Υπήρξε όμως για εμάς παράδειγμα του σοφού ΄΄κλινικού ιατρού”με όλη την σημασία της λέξεως. Που μας προέτρεπε συνεχώς να μελετάμε, να μετεκπαιδευόμαστε, να μετέχουμε σε επιστημονικά συνέδρια, να συγγράφουμε εργασίες, να εκπονούμε διδακτορικές διατριβές.Να προσπαθούμε να γίνουμε καλλίτεροι. . Στο περβάλλον της Κλινικής του, μας έκανε όλους μας να αισθανόμαστε άνετα και να εκφράζουμε την γνώμη μας χωρίς τον φόβο της απαξίωσης ή της παρατήρησης εκ μέρους του.Ποτέ.
Και όταν οι υποχρεώσεις της Κλινικής τελείωναν ο Αντώνης περνούσε ατέλειωτες ώρες στην Βιβλιοθήκη. Να ενημερωθεί για ότι νεότερο, που θα το χρησιμοποιούσε για εμάς και τους ασσθενείς μας. Εφυής, με χιούμορ, λάτρευε την λογοτεχνία και την μουσική.Καλός συζητητής που τον βοηθούσαν οι γνώσεις του επάνω σε θέματα διαφορετικά. Άνθρωπος σπάνιος και ξεχωριστός.
Καλό σου ταξίδι αγαπητέ Αντώνη.
Θα σε θυμάμαι πάντα.
Ευριπίδης Αθ Παπαθανασίου
Τάξη ΣΙΣ 1965-1971
Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από την ζωή, ο Συνάδελφος Συνταγματάρχης ε.α Φαρμακοποιός, Στυλιανός Λεωνίδης.
Ο Στυλιανός Λεωνίδης. γεννήθηκε το 1947 στην Θεσσαλονίκη . Εισήλθε στο Φαρμακευτικό Τμήμα της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής το 1966 με ΑΜ 935. Αποφοίτησε το 1971.
Υπηρέτησε με στον Στρατό Ξηράς και επί σειρά ετών στο 424 ΓΣΝΕ.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
2025.08.09
Με θλίψη σάς ανακοινώνουμε, ότι έφυγε από την ζωή, ο Συνάδελφος, Συμμαθητής μας, Ιατρός Παθολογοανατόμος Ταξίαρχος ΠΑ ε.α Θεόδωρος Φιλιππίδης.
Ο Θεόδωρος Φιλιππίδης γεννήθηκε το 1951 στην Καρυδιά Κομοτηνής. Το 1969 πέτυχε στην Στρατιωτική ιατρική (ΑΜ 1100), το 1975 αποφοίτησε από την Ιατρική του Αριστοτελείου. Εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία ως υγειονομικός αξιωματικός και ταυτόχρονα άρχισε να γράφει και να δημοσιεύει, με το ψευδώνυμο “Νικομήδης”, στίχους, ποιήματα, λίγα πεζά και δοκίμια.
Το 1985 πήρε την ειδικότητα τού παθολογοανατόμου, μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία και στην Αγγλία. Μαχόμενος για πολλά χρόνια σε “καρκινικά πεδία” εκτόνωνε τις επαγγελματικές (και όχι μόνο) εντάσεις του στο άσπρο χαρτί. Έτσι προέκυψαν αρκετά προϊόντα στιχοπλοκίας και κείμενα όπως η ποιητική συλλογή ̈Κριοί Πολιορκίας”.
Ήταν Δραστήριο Μέλος της ΕΕΥΕΔ, πονήματά του φιλοξενούνται στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη της. Τελευταία συνεργασία μαζί του ήταν στο 29 ΙΣΕΔ, τον Νοε 2024. Η χειροτέρευση της υγείας δεν του επέτρεψε να παραστεί και παρουσίασε την εργασία, “Η συμβολή της Ελληνικής Γλώσσας στην Ιατρική Ορολογία και την ανάπτυξη της Ιατρικής”, διαδικτυακά.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί στην γενέτειρά του Καρυδιά Κομοτηνής, την Τρίτη 12 Αυγούστου στις 9:30 π.μ.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους, και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Έφυγες πρόωρα αγαπημένε Θόδωρε Φιλιππίδη, μαθητή και στενέ μου συνεργάτη για πάνω από 35 χρόνια. Σε έζησα από τα πρώτα σου βήματα στο Εργαστήριο του 251 ΓΝΑ και αργότερα για πολλά χρόνια στο ιδιωτικό μας ιατρείο. Σε καμάρωσα να προοδεύεις στην επιστήμη σου και να γίνεσαι άριστος στην ειδικότητά σου, συγχρόνως δε να πλαταίνεις τα ενδιαφέροντά και τις γνώσεις σου και σε άλλους τομείς, όπως στην ελληνική γλώσσα, ιστορία, ποίηση, λογοτεχνία.
Έχοντας δίπλα σου την ανεκτίμητη σύζυγό σου Κούλα, δημιούργησες μία υπέροχη οικογένεια, με τα άξια βλαστάρια σου Μαρία και Φίλιππο. Θα σε θυμούνται πάντα με υπερηφάνεια, ξέροντας ότι ο πατέρας τους αφήνει σε όσους τον γνώρισαν, έντονο το στίγμα του, για την ευρυμάθεια, την καλοσύνη, το χιού μορ και την πέννα του.
Από εμένα θα λείψει αφάνταστα η φιλία, η αλληλοκατανόηση και ο μεταξύ μας αλληλοσεβασμός.
Αντίο αγαπημένε Θόδωρε και καλό Παράδεισο.
Δρ Δημοσθένης Φλώρος
Αντιπτέραρχος (ΥΙ) εα
Επίτιμος ΔΥΓ/ΓΕΑ
Ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στους φίλους του, συναδέλφους και συνεργάτες.
Ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος, εξαιρετικός γιατρός, υπέροχος συνάδελφος και απίστευτος γνώστης της ελληνικής γλώσσας.
Μεγάλη απώλεια για όλους μας. Ο Θεός να τον αναπαύσει.
Ελένη Βασσιλάκου
Ειλικρινή συλλυπητήρια, για τον εξαίρετο συνάδελφο που υπήρξε για όλους μας πηγή στοχασμού πέρα από την υπέροχη υπηρέτηση του στην επιστήμη της παθολογικής ανατομικής!
Ναούμ Χρήστου
Λυπάμαι βαθύτατα! Θα λείψει από τον τόπο μας ένας άνθρωπος της επιστήμης, του ανθρωπισμού, του πνεύματος, της τέχνης του λόγου! Θόδωρε, καλό ταξίδι! Ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια! Ας είναι αιωνία η μνήμη του!
Γεώργιος Γκόνης
Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω τη θλίψη μου. Εύχομαι δύναμη και κουράγιο στους οικειους του.Ψυχραιμος μέχρι τέλους στην τελευταία επικοινωνία μας. Αγαπημένος συμμαθητής, λόγιος, φιλοσοφημένος, βαθύς γνώστης της γραμματολογίας, ικανός
επιστήμονας. Θα μας λείψει. Μικραίνει και φτωχαίνει ο κόσμος μας.
R.I.P.
Δημοσθένης Μπούρος
Δεν βρίσκω λόγια ….
Πόνος , κλάμα, πίκρα …
Θόδωρος Φιλιππίδης : Άνθρωπος “λατρεία”
Γιατρός , “δώρο Θεού ” !
Ποιητής, φιλόσοφος , Ελληνολάτρης!
Πιστός και πολύτιμος φίλος !
Μοναδικός συζυγος- πατέρας – παππούς !
Γίναμε όλοι φτωχότεροι :
Η οικογενειά του, οι Συναδελφοί του, οι ασθενείς του , τα Ελληνικά Γράμματα και η Θράκη μας !
Αιώνια σου η μνήμη ,Θόδωρε, φίλε και αυτάδερφε !
Θα ζεις για πάντα μέσα στην καρδιά μου !
Αναζητήστε στην ιστοσελίδα της ΕΕΥΕΔ την τελευταία του διάλεξη στο πρόσφατο ΙΣΕΔ με θέμα ” Η συμβολή τής Ελληνικής γλώσσας στην Ιατρική ορολογία και την ανάπτυξη
τής Ιατρικής”.
Θα τον απολαύσετε !
Ας τον κρατήσετε στην μνήμη σας τόσο φωτεινό, τόσο χαριτωμένο,
τόσο ταλαντούχο !
Νίκος Παπαγιαννόπουλος
Πανάξιος συνάδελφος απόλυτα αξιοπρεπής γλυκύτατος άνθρωπος επιστήμονας ολκής και εγκρατής φιλόσοφος. Δυσαναπλήρωτο το κενό της παρουσίας του. Ο πανάγαθος να τον αναπαύσει εις τόπον φωτεινό ένθα απεδρα πάσα οδύνη λύπη και στεναγμός . Θερμα συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
Αλέξανδρος Κοκκινίδης
Με πόνο ψυχής πληροφορούμαι την απώλεια του Θοδωρή !
Ένας αγαπητός συμμαθητής, φίλος και συνάδελφος, που κόσμησε με την παρουσία του την τάξη της ΣΙΣ του 1969 και εν συνεχεία φώτισε τον χώρο της Παθολογικής Ανατομικής, με την λαμπερή του παρουσία !
Οξύνους, χιουμορίστας, γλυκομίλητος, εξαιρετικός Παθολογοανατόμος, υπέροχος οικογενειάρχης, Θρακιώτης με όλη τη σημασία της λέξης, σημάδεψε χρόνια ολάκερα τη ζωή μας !
Ο Θεός να του χαρίζει Καλό Παράδεισο και στους οικείους του την Θεία Παρηγορία !
Ειλικρινή συλλυπητήρια !
Παύλος Διδάγγελος
Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι “έφυγε ” ένας τόσο ευγενικός, ηθικός και καταξιωμένος εκλεκτος Συναδελφος Αξιωματικός-Ιατρος της Πολεμικης Αεροποριας .Το Θεόδωρο θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και συγκίνηση.Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του.Καλο Παράδεισο, Θεοδωρε.
Χρήστος Γρηγορέας
Αντιπτέραρχος (ΥΙ) ε.α
Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι στις 12 Ιουλίου 2025, έφυγε από την ζωή ο Συνάδελφος, Κτηνίατρος, Κωνσταντίνος Φουραντζής.
Ο Κ. Φουραντζής γεννήθηκε το 1934 στο Κιλκίς, εισήλθε στο Κτηνιατρικό τμήμα της ΣΙΣ το 1954.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς , φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ο Υποστράτηγος (ΥΚ) Φουρατζής Κων.νος υπήρξε σπάνιος άνθρωπος ! Αξιωματικός με υψηλά ιδανικά ! Επιστήμων με ενδιαφέρον για το αντικείμενό του και την εφαρμογή του στο Στρατό !
Εξαίρετος Συνάδελφος !
Κλασσικός οικογενειάρχης με πολύ συναίσθημα !
Πολυσχιδής προσωπικότητα !
Πληθωρική παρουσία και ευχάριστος στην συναναστροφή !
ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ με ΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ !
Άφησε ανεξίτηλο στίγμα ,τόσο ως Τμηματάρχης Κτηνιατρικου τμ.ΣΣΑΣ, όσο και ως Διευντης Κτηνιατρικού Σώματος ΔΥΓ/ΓΕΣ.
Για μένα ένας πολύτιμος φίλος !
Θα μου μείνει αξέχαστος για την καλή του καρδιά και τα ειλικρινή του αισθήματα !
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
Κουράγιο στην οικογενειά του.
Να είναι καλά και αγαπημένοι να τιμούν τη μνήμη του .
Συλλυπητήρια και στους Άξκους ΥΚ που έχασαν έναν σπουδαίο Συναδέλφο …
ΤΕΡΨΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Τα θερμά μου συλλυπητήρια. Τον ζήσαμε σαν τμηματάρχη μας στη Σχολή από το2ο έτος μέχρι τη στιγμή που πήραμε το ξίφος ως Ανθυποκτηνίατροι. Κατόπιν μας καθοδηγούσε σαν δντής κτηνιατρικού του ΓΕΣ/ΔΥΓ στα πρώτα μας χρόνια ως Αξκοί. Άνθρωπος με χιούμορ, προσιτός και σπουδαίο καλλιτεχνικό μυαλό. Είχαμε βέβαια και τις διαφωνίες μας αλλά πάντα σε κόσμιο επίπεδο. Θα μείνει αξέχαστος.
ΚΑΖΑΜΙΑΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
Παρ ότι ήταν από τους ανθρώπους που μου έκαναν πολύ κακό, λυπάμαι που ένα ακόμα κομμάτι του καλού Υγειονομικού έφυγε.
ΛΥΜΠΕΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του…και στους συμμαθητές του…τον ζήσαμε στη Σχολή, ήταν ένας εξαιρετικός συνάδελφος και άνθρωπος…ο Θεός ας τον αναπαύσει….
ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Θερμά συλλυπητήρια. Δε θα τον ξεχάσω ποτέ. Ήμουν τελειόφοιτος όταν κατάλαβα πόσο κοντά στους μαθητές ήταν. Έχω προσωπική εμπειρία. Εξαίρετος ως άνθρωπος. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε.
ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Εξαίρετος ως στέλεχος του Κτηνιατρικού,ήταν από τους τελευταίους του ηρωικού ΣΚΙ (Σώμα Κτηνιατρικού Ιππονυών) άνθρωπος με λεπτό χιούμορ και διάθεση έτοιμος να βοηθήσει σε κάθε πρόβλημα,καλλιτεχνικός νους.Τον γνώρισα σε δύσκολους καιρούς …ας αναπαυθεί λοιπόν,καλό παράδεισο…..Συλλυπητήρια στους οικείους του.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΘΩΜΑΣ
Καλό ταξίδι κύριε διευθυντά σπουδών του Κτηνιατρικού της Σ Σ.Α.Σ (Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων) όταν σάς πρωτογνωρίσαμε , με την είσοδό μας στην Σ.ΣΑ.Σ το έτος 1982-83 ως αρχηγός της 1ης τάξης Κτηνιατρικού . Ως αρχηγός του 1ου ετους Κτηνιατρικού της σχολής , με τους συμμαθητές μου (ΥΚ) Γεωργόπουλο Λεωνίδα, (ΥΚ) Εμμανουήλ Γεώργιο και (ΥΚ) Σιδηροπουλο Ιωάννη , εμεις οι “καπνεργάτες” …όπως μάς αποκαλούσατε , σάς αποχαιρετάμε με σεβασμό και εκτίμηση , για όλα όσα μας προσφέρατε , στά πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας μας, στήν Κτηνιατρική οικογένεια του Ε.Σ
Σας ευχαριστούμε.
Καλό Παράδεισο
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του. Εξαίρετος συνάδελφος, πολύ αγαπητός, φιλικός και με ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ. Συνυπηρετήσαμε στη Δνση Σπουδών της ΣΣΑΣ, αρχές της δεκαετίας του 1980 και παρά την διαφορά βαθμών που είχαμε, ήταν ιδιαίτερα προσιτός τόσο με τους μικρότερους Αξκους όσο και με τους μαθητές. Καλό του ταξίδι.
ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ
Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από την ζωή ο Συνάδελφος, Κτηνίατρος Σπυρίδων Σκλήρης.
Ο Σπύρος Σκλήρης γεννήθηκε το 1939. Καταγόταν από την Κέρκυρα. Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή την 28-Δεκ-1959, με ΑΜ Σχολής 676.
Μετά την αποφοίτησή του, το 1967, κατετάγη στο Στρατό Ξηράς .
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς , φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
Με θλίψη σάς ανακοινώνουμε ότι, την 4 Μαρτίου 2015, έφυγε από την ζωή ο Δημοσθένης Αποστολόπουλος, Στρατιωτικός Ιατρός, Χειρουργός.
Ο Δημοσθένης Αποστολόπουλος , του Νικολάου, γεννήθηκε το 1930 στην Αγαλιανή Τριφυλίας, Μεσσηνίας . Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή το 1949 με ΑΜ 167.
Έλαβε την ειδικότητα του Χειρουργού και υπηρέτησε στον Στρατό Ξηράς.
Μετά την αποστρατεία του, από το το 1976 διατηρούσε την Γενική Χειρουργική Κλινική “Άγιος Κωνσταντίνος” στην Λάρισα.
Η Εξόδιος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί σήμερα (5/3/2025) στις 14:00, στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Λαζάρου στα Νέα Κοιμητήρια της Λάρισας.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ
Μέλος της ΕΕΥΕΔ μας απέστειλε άρθρο της Δημοσιογράφου Μάρω Βασιλειάδου, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τον τίτλο :
Τα λιτά διηγήματα, η Στρατιωτική Ιατρική και ο Πύργος Ηλείας.
Ο Ηλίας ήταν Μέλος της ΕΕΥΕΔ. Τελευταίο άρθρο που δημοσίευσε στην Ιστοσελίδα μας το 2023.10.05 αφορούσε το Α΄ Στρατιωτικό Νοσοκομείο στου Μακρυγιάννη. Μόνος σκοπός της αναδημοσίευσης είναι η ενημέρωση των Υγειονομικών των Ενόπλων Δυνάμεων για τον Συνάδελφό τους, που η φήμη του διαπέρασε ή και διαπαιδαγώγησε αρκετές γενιές Αξιωματικών. Ζητούμε συγνώμη για την χωρίς άδεια αναδημοσίευση του άρθρου της Καθημερινής.
03.12.2024 • 12:04
Αν μας παρακολουθούσε από κάπου, σίγουρα θα μας προειδοποιούσε: «Μη γράψετε βεβαίως κάποια ανεκδιήγητη δημοσιογραφική κοινοτοπία για τον θάνατό μου». Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσε να διαβάζει καθημερινά εφημερίδες, πάντοτε το μεσημέρι πριν από τον μεσημεριανό υπνάκο.
Ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή σε ηλικία 94 ετών, μετά από σύντομη παραμονή στο νοσοκομείο.
Όπως σημειώνει η εκδότριά του Γιώτα Κριτσέλη, διευθύντρια της Κίχλης, «θα τον διαβάζουμε με απόλαυση και θα τον θυμόμαστε πάντοτε με αγάπη». Τα πολλά σημειώματα που αναρτήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά την είδηση της εκδημίας του δείχνουν ότι είχε πάρα πολλούς φίλους κάθε ηλικίας που τον γνώριζαν κυρίως μέσω των διηγημάτων του, καθώς ο ίδιος δεν αναλωνόταν στην πολλή συνάφεια του πλήθους.
Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους διηγηματογράφους της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, μέλος της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, λιτός στη γραφή του, ακριβής, τρυφερός αλλά και είρων, απόμακρος και εξαιρετικά προσηνής όταν το επιθυμούσε. Εως τα γεράματά του η συνομιλία μαζί του υπήρξε μια άσκηση ακρίβειας στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Εργάστηκε ως στρατιωτικός γιατρός, αποστρατεύθηκε ως ανώτερος γενικός αρχίατρος, έχοντας στο μεταξύ συμβάλει στην προώθηση προγραμμάτων προληπτικής ιατρικής. Ηταν υπερήφανος γι’ αυτό. Για το σύνολο του συγγραφικού του έργου έλαβε το Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών 2010 και το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων το 2015. Τα διηγήματά του του κυκλοφορούν σε έξι κομψούς τόμους από τις εκδόσεις Κίχλη. Πριν από την κυκλοφορία των δοκιμίων του θα προηγηθεί η νέα έκδοση του βιβλίου «Γράμματα από την Αμερική» του Γιώργη Παυλόπουλου προς τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιητής, συγγραφέας
Τελευταίος χαιρετισμός από τον «Μαστραπά…»
Ενα συγγραφέα τις περισσότερες φορές τον γνωρίζουμε από τα βιβλία του ή από τις παρουσιάσεις, καλύτερα, των έργων του. Ετσι κι εγώ, τη μακρινή δεκαετία του 1970, γνώρισα τον Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλο. Ηταν αρχές του καλοκαιριού το 1977. Εργαζόμουν στον Κέδρο. Δειγματισμός και τροφοδοσία των βιβλιοπωλείων. Μια μέρα, οδεύοντας προς την έξοδο της στοάς προς Πανεπιστημίου, βλέπω να εισέρχονται σε αυτήν δύο τύποι. Ενας κοντός κι ένας ψηλός. Μυστακοφόροι και οι δύο. Ο Ηλίας Πετρόπουλος, πολύ γνωστός εκείνη την εποχή. Ο άλλος, «άγνωστος». Ένας συνάδελφος ερχόταν πίσω τους. Μου λέει διακριτικά: «Ο Πετρόπουλος και ο Παπαδημητρακόπουλος. Οι δύο Ηλίες…».
Ο «άγνωστος» φορούσε ένα παρδαλό πουκάμισο. Μου έκανε εντύπωση η ατημέλητη εμφάνισή του. Έμοιαζε με τουρίστα. Αναζήτησα τα βιβλία του. Μετά από κάνα χρόνο τον ξανασυνάντησα μέσα στο κατάστημα του Κέδρου, αυτή τη φορά με τον Τάκη Σινόπουλο. Είχε κρεμασμένη μια φωνογραφική μηχανή στον ώμο.
Την τρίτη φορά τον συνάντησα σε μια καφετέρια της Φωκίωνος Νέγρη. Ήθελα να του προτείνω την έκδοση ενός αφιερώματος από τις σελίδες του «Οροπεδίου». Είχα διαβάσει πια αρκετά διηγήματά του. Αγαπούσα πολύ τον πυκνό, σύντομο και περιεκτικό λόγο του. Τον ξεχώριζα από άλλους με τον χαρακτηρισμό «ο δικός μου, ο Πυργιώτης».
Τα μιλήσαμε, δεν τα συμφωνήσαμε. Δημιουργήθηκε εκατέρωθεν μια συμπάθεια. Παρούσα και η αγαπημένη Νιόβη, η οποία ενθουσιάστηκε από την ιδέα. Μετά από λίγες ημέρες με κάλεσε και με ευχαρίστησε, ορίζοντας νέα συνάντηση. Έθεσε τους αυστηρούς όρους του. Ενθουσιασμένος του απάντησα: «Έτσι θα γίνουν όλα, αρχηγέ μου!». Γύρισε στη Νιόβη και της είπε: «Αυτός δεν με αποκάλεσε στρατηγέ μου. Μου έδωσε προαγωγή! Με έκανε αρχηγό του στρατεύματος!!!».
Αφού τελειώσαμε, αναζήτησε την ατζέντα του. Ηθελε το τηλέφωνο του κ. Φίλιππου Δρακονταειδή. Δεν την είχε μαζί του. Του είπα από μνήμης τον αριθμό. Με κοίταξε έκπληκτος. Με ρώτησε: «Τον ξέρεις απέξω;». «Μάλιστα», του απήντησα. «Μήπως ξέρεις και το τηλέφωνο του Μηλιώνη;». Του το λέω κι αυτό. Γυρίζει στη Νιόβη και της λέει με θαυμασμό: «Τι είναι τούτος, παιδί μου; Πραγματικός “Μαστραπάς!”». Και γυρίζοντας σε μένα, μου εξηγεί πως ο Μαστραπάς ήταν ο επί 42 χρόνια ληξίαρχος του Πύργου, ο οποίος ήταν γνωστός σε ολόκληρη την πόλη για την τρομερή μνήμη που διέθετε, γνωρίζοντας σχεδόν όλα τα ονοματεπώνυμα των δημοτών της πόλης, τα πατρώνυμα, την ημερομηνία γεννήσεως του καθενός, καθώς και τον τόπο κατοικίας του! Έκτοτε απέκτησα στη μεταξύ μας σχέση το προσωνύμιο Μαστραπάς…
Δύο ημέρες πριν αναχωρήσει, στο νοσοκομείο. Έμεινα έως αργά. Ήταν ανήσυχος, αλλά έδειχνε καλά. Μιλήσαμε ώρες. Αργά το απόγευμα κατάλαβα ότι έπρεπε να φύγω. Σήκωσε το χέρι λέγοντας: «Ο,τι είπαμε, Μαστραπά. Αν βγω από εδώ, που δεν το βλέπω, θα σε καλέσω εγώ στο τηλέφωνο…». Την Παρασκευή το απόγευμα ήρθε το μαντάτο. Κι ο Μαστραπάς θρηνεί για την απώλεια της πατρικής στοργής…
ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΣ
Συγγραφέας
Η δεκαοχτούρα (μνήμης χάριν)
Ξέρω ότι θα χαιρόταν που θα μιλήσω περισσότερο για εκείνη. Η Νιόβη αγαπάει τα λουλούδια και τα ζωντανά. Ο Ηλίας παραδέχθηκε πως εκείνη τον μετέστρεψε, αγαπητικά, προς τα ζώα. Μιλάει για τα τριαντάφυλλα σαν να είναι παιδιά τους, για τις γάτες τους, για τα πουλάκια που ταΐζει, μου λέει παλιές ιστορίες, όπως για εκείνο το αρνάκι που συνάντησε κάποτε σ’ ένα νησάκι, που δέθηκε τόσο μαζί της ώστε όταν επιβιβάστηκε σ’ ένα βαρκάκι για να φύγει, το αρνάκι βούτηξε για να την ακολουθήσει. Λυπημένη τη θυμάμαι. Τάιζε τις δεκαοχτούρες στο μπαλκόνι της, αλλά μια μικρή είχε μέρες να φανεί. Ο Ηλίας μου είπε ψιθυριστά στο τηλέφωνο πως βγαίνοντας από την πολυκατοικία τους την είδε στον δρόμο πεσμένη. Τη μάζεψε, την έθαψε. Καθώς μου τα ‘λεγε ο Ηλίας την άκουγα κάπου απ’ το βάθος να την καλεί. Μου είπε κάποτε η Νιόβη για μια νευρολόγο, τότε που δούλευε ως διευθύντρια στη δευτεροβάθμια επιτροπή υγείας. Η νευρολόγος τάιζε όλα τα αδέσποτα της περιοχής. Κοντά στην υπηρεσία ήταν ένα άδειο οικόπεδο όπου μαζεύονταν. Όταν γεννήθηκαν κάτι γατιά στον ακάλυπτο της οικοδομής όπου στεγαζόταν η υπηρεσία, η νευρολόγος ανέλαβε να τα ταΐζει κι αυτά. Και μου περιέγραψε η Νιόβη το πάθος της, πώς ροβολούσε στα σκαλιά για να πάει στο ημιυπόγειο, απ’ όπου, ανοίγοντας ένα παραθυράκι, τους έβγαζε φαΐ. Η λέξη «αυτοθυσία» τριγύριζε στο μυαλό μου όσο την άκουγα, είχα ψυχανεμιστεί την κατάληξη. Τα τραύματα στο κεφάλι αποδείχθηκαν μοιραία.
Όποτε ήταν να κατέβουν στο νησί η Νιόβη κι ο Ηλίας μου περιέγραφαν το λώλαμα της Λόλας, της μιας απ’ τις γάτες τους. Κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να αποκρύψουν την επικείμενη αναχώρηση, εις μάτην όμως. «Γιατί μετά άντε να το βγάλεις κάτω από το κρεβάτι το τρελόγατο!» λέει ο Ηλίας. «Ενώ η Πηνελόπη, “το γλυκό μου”, υποτάσσεται αδιαμαρτύρητα και υπομονετικά σε αυτή τη βάσανο των αιλουροειδών: την αλλαγή τόπου», συμπληρώνει η Νιόβη. Τους επισκέφθηκα στο νησί. Με υποδέχθηκε ο Ηλίας στην είσοδο του κτήματος. Βγήκε κι εκείνη να με καλωσορίσει. Μια σεβάσμια θεά. Φορούσε ένα αέρινο φόρεμα, που έκανε να μοιάζει ακόμη πιο εύθραυστο το ισχνό κορμί της. Ενιωσα πως την αγκάλιασα για να μην αναληφθεί. Ο Ηλίας την κοίταζε με θαυμασμό, με έγνοια. Πίσω από το μποστάνι ψιθύριζε η θάλασσα. Από την καλαμοσκεπή της βεράντας βγήκαν οι νυχτερίδες. Σήκωσα το κινητό να τις απαθανατίσω. Σκιές στο λυκόφως. «Δεν πιάνονται αυτές, παιδί μου», είπε με τη βαθιά και βραχνή φωνή του ο Ηλίας. Προχθές κατάλαβα τι εννοούσε.
Δημοσιογράφος
Η Μάρω Βασιλειάδου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1990. Αρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στον περιοδικό Τύπο από το εβδομαδιαίο περιοδικό ΕΝΑ (1991), και συνέχισε ως μέλος της συντακτικής ομάδας των περιοδικών ΕΙΚΟΝΕΣ, MARIE CLAIRE, VOGUE, ΓΥΝΑΙΚΑ. Υπήρξε αρχισυντάκτρια του ταξιδιωτικού περιοδικού PASSPORT που εξέδιδε ο όμιλος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, και συντάκτρια των ενθέτων ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ και ΚΑΠΑ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Διετέλεσε σύμβουλος επικοινωνίας στην ανεξάρτητης αρχή του Συνηγόρου του Πολίτη (Καλλιόπη Σπανού, 2014-2015). Έχει ασχοληθεί με την δημοσιογραφική έρευνα για τη συγγραφή σεναρίων, και συνεργάστηκε στην παραγωγή κινηματογράφου και τηλεόρασης. Έχει βραβευτεί από το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βότση για την προβολή και προώθηση ζητημάτων Ισότητας των φύλων.
Επιμέλεια ανάρτησης :
Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από τη ζωή , ο διακεκριμένος Ομότιμος Καθηγητής της Φαρμακογνωσίας – Φυτοχημείας της Φαρμακευτικής Σχολής του ΑΠΘ και αγαπητός δάσκαλος πολλών γενεών Στρατιωτικών Φαρμακοποιών, Κοκκάλου Ευγένιος.
Ο εκλιπών είχε αφιερώσει τη ζωή του στην επιστήμη και τη διδασκαλία αφήνοντας ανεξίτηλο στίγμα στο ΑΠΘ.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος της Φαρμακευτικής την περίοδο 2009-2013, μέλος της Συγκλήτου όπως και Πρόεδρος διαφόρων επιτροπών στον ΕΟΦ.
Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της εξάσκησης της Φαρμακευτικής στις ΕΔ και παρακολουθούσε με αγάπη την εξέλιξη των Μαθητών – φοιτητών του της ΣΣΑΣ του μέχρι το τέλος του.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς φίλους, Συναδέλφους Φαρμακοποιούς, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από την ζωή, η Συνάδελφος Ταξίαρχος (ΥΝ) ε.α Σταματούλα Τριβουρέα.
Η Σταματούλα Τριβουρέα, εισήλθε στην Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής το 1971 και αποφοίτησε το 1974.
Υπηρέτησε στο 424 ΓΣΝΕ από βαθμό της Ανθλγού (ΥΝ) μέχρι και την αποστρατεία της ως Διευθύνουσα το 2007 . Αποστρατεύτηκε με τον Βαθμό της Ταξιάρχου.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεσθεί την Δευτέρα 06.01.25 στον Κοιμητηριακό Ναό (στα κοιμητήρια) του χωρίου Αγιο Πνεύμα Σερρών στις 13.00
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς , φίλους και Συναδέλφους της, που την γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί της.
Ο Θεός ας την αναπαύσει
Ο Θεός ας την αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος έφυγε από κοντά μας πριν λίγες μέρες, στις 29 Νοεμβρίου 2024. Έφυγε πλήρης ημερών, όπως συνηθίζεται πια να λέμε και ήταν από τους τελευταίους αν όχι ο τελευταίος της τάξης του, της σειράς του. Ήταν 94 ετών ο φίλος μας και οι τελευταίες ημέρες του στο ΝΙΜΤΣ ήταν δύσκολες. Μέχρι το τέλος όμως διατηρούσε διαύγεια και είχαμε την τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία μας, 2 μόλις 24ωρα πριν το μοιραίο.
Μετά την αναγγελία του θανάτου είναι γεγονός ότι Συνάδελφοι, Φίλοι, ο κόσμος των Συγγραφέων και άλλοι πολλοί, σε αφιερώματα του Τύπου και των Ηλεκτρονικών Μέσων μίλησαν για το έργο του, για την πορεία του, για την ζωή του. Τον τίμησαν τον Ηλία και μπορώ να πω με τρόπους που δεν θα τον ενοχλούσαν αν ήταν ακόμη παρών. Χαμηλόφωνες, χωρίς εξάρσεις και υπερβολές αναφορές στο έργο του, συνοδεύανε προσεγμένα και λιτά, ως επί το πλείστον, βιογραφικά. Σε ότι με αφορά, με προβλημάτισε η υπόσχεση που έδωσα για αποχαιρετισμό.
Παρακολουθώντας τις δημοσιεύσεις ένιωθα μέρα με την μέρα πως δεν μένανε πολλά σημεία που θα μπορούσα να προσθέσω. Το αφαιρετικό συναίσθημα που προκλήθηκε άρχισε να με βασανίζει. Όταν πια ο Χρόνος φάνηκε να επιμένει ότι έπρεπε να τελειώνω, οι αναμονές δεν είχαν πια νόημα.
Η γνωριμία μας πριν 45 περίπου χρόνια και η φιλία, που σαν ακριβό εργόχειρο συναισθημάτων την ξεδιπλώνουμε ακόμη (!), είναι από τις πιο ιδιαίτερες διαδρομές μου. Στον χώρο και τον Κόσμο τον δικό μας, αναφέρομαι στην μεγάλη οικογένεια των Στρατιωτικών Γιατρών, ο Ηλίας είχε από την αρχή, μπορώ να πω, ξεχωριστή θέση. Ήταν ο «συγγραφέας» για τους λιγότερο γνώριμους. Ήταν για τους κοντινούς ο Ηλίας που έγραφε, που αγαπούσε πεισματικά το πολυτονικό, ήταν ο ΗΧΠ που ήθελε μόνο την χειροποίητη τυπογραφία με τα στοιχεία της «κάσας». Δεν θα μιλήσω φίλε μου για το ότι ήσουνα ολιγογράφος, το είπαν κατά κόρον λες και ήταν κάτι εξωτικό.
Δεν θα μιλήσω ακόμη για τις ατελείωτες διαδρομές τα «πήγαινε-έλα» με τα διηγήματα σου στον Πύργο, ούτε για την ζωή σου στο κτήμα της Πάρου. Μιλήσανε για όλα πολύ, οι φίλοι σου, οι άλλοι γραφιάδες, οι εικαστικοί που σε αγαπούσαν, οι άνθρωποι του Τύπου. Είναι πολλοί που σε περίμεναν στο «Επέκεινα» της Ζωής. Σε φαντάζομαι να τους λες τα νέα. Πρέπει να μάθανε πως έφθασες, γιατί φάνηκαν από μακριά μάλλον βιαστικοί ο Σινόπουλος με τον Γιώργη Παυλόπουλο και τον Χριστόφορο Μηλιώνη. Από δίπλα ο Πεντζίκης πρέπει να τέλειωσε το σκίτσο σου με υπογραμμισμένα τα αιώνια υπαινικτικά του σχόλια. Ο Καββαδίας μουρμουράει τους τελευταίους 5 στίχους του για τον Γέρο που του πρέπουν μοναχά 2 μέτρα καραβόπανο και ο Τσίρκας με τον Καραγάτση έχουν πιάσει ψιλή κουβέντα περιμένοντας. Είναι και άλλοι πολλοί που περπατήσατε μαζί. Δεν θα μου κακιώσουν που δεν θα τους ονοματίσω έναν-έναν.
Θα πω δυο λόγια όμως για εμένα και άλλους Συναδέλφους που όταν θελήσαμε να καταγράψουμε τις ευαισθησίες μας σε συμβουλευτήκαμε!
Συνεσταλμένοι όλοι μας, με τα πρώτα αδέξια χειρόγραφα, σε ψάξαμε και σε ρωτήσαμε. Ο Νίκος Καββαδίας έλεγε πως την συνάντηση για να «ρωτήσει» την κλωθογύριζε καιρό πολύ και είχε άδικο! Ήταν τόσο αγαπησιάρικη η γραφή του Νίκου και θυμάμαι πως του το είπες αμέσως. Δεν ήσουν επιεικής, αλλά ούτε απόμακρος, δεν απέφευγες να πεις για τα αρνητικά, ούτε αν κάναμε καλά που θέλαμε να προσθέσουμε στην ταμπέλα της ζωής μας τον τίτλο του γραφιά! Σε όλο τον χώρο μας, τον επαγγελματικό, στου Στρατού την μεγάλη αρένα, ήσουν γνωστός, «αποδεκτός» με τις ιδιαιτερότητες που συνοδεύουν υποχρεωτικά τους ανθρώπους «των Γραμμάτων και των Τεχνών». Έτσι σε βλέπαμε και σε ξέραμε όλοι οι νεότεροι, έτσι σε αποδεχόντουσαν οι μεγαλύτεροι. Ήταν η ριπή δροσιάς στην ακίνητη ατμόσφαιρα της «χακί» ζωής μας! Πόσο την είχαμε όλοι ανάγκη! Οι μικρές λεπτομέρειες του ανέμελου κόμπου της γραβάτας της στολής, η ξεχασμένη επίσκεψη στο κουρείο, οι εμβληματικές αθλητικές «ελβιέλες» (μόλις αποστρατεύτηκες αυτές!) ήτανε μικρές νίκες, μικρά ταρακουνήματα στα στάσιμα νερά, ήτανε η συνεισφορά σου, ο ρεφενές στο τραπέζι που στρώναμε κάποιοι κρυφά και διστακτικά!
Περάσανε τα χρόνια, γίνανε πολλά. Μάθαμε για σένα και τον Ηλία Πετρόπουλο, που εκεί ψηλά, δείχνει τόσο ευχαριστημένος για το μοναδικό Αρχείο του, που φρόντισες να μπει στην Γεννάδιο Βιβλιοθήκη.
Κουβεντιάσαμε μαζί σου για τον Πεντζίκη, ανακαλύψαμε τον Καχτίτση, ροσκυνήσαμε σε ξωκλήσι ανάβοντας ένα κεράκι για τονΠαπαδιαμάντη. Με διπλωματικό τρόπο κατάφερα να σε πείσω να δεχτής το μονοτονικό που μου «επέβαλε» ο υπολογιστής! Ήτανε πολύ δύσκολη, για μένα τουλάχιστον, η εφαρμογή του πολυτονικού στις γραμματοσειρές του πληκτρολόγιου. Το πολυτονικό έμεινε μόνο στα γραπτά!
Με την γλυκιά Νιόβη πάντα δίπλα σου, χαρήκατε ευαισθησίες εκεί που οι περισσότεροι νιώθανε απέχθεια και καταπίεση. Τα χρόνια στην Καβάλα με την κινηματογραφική λέσχη που έστησες, ανακαλύπτοντας τον Μπουνουέλ και τα άλλα στην Βέροια που της χάρισες την βιβλιοθήκη σου, ήταν όμορφα χρόνια.
Η Ιατρική Επιθεώρηση των Ενόπλων Δυνάμεων έγινε στα χέρια σου αξιόπιστο επιστημονικό περιοδικό. Ο Τσιβεριώτης, ο καλός τυπογράφος πέρασε πολύ χρόνο μαζί σου για να γίνει τελικά πραγματικότητα η ξεχωριστή έκδοση της ΙΕΕΔ! Την αποστρατεία ακολούθησε η εγκατάσταση στην Πάρο που σε αγάπησε και σε τίμησε όσο και εσύ την έκανες δική σου. Το κτήμα σου ήταν η έννοια, οι κόποι, και το καμάρι σου όλα τα χρόνια. Ήταν έξοχη εκείνη η συνέντευξη στην τηλεόραση που μίλησες για όλα. Συντάχθηκες με τους ανθρώπους που αντιστεκόντουσαν στην λαίλαπα του τουρισμού. Είσαστε όλοι στην πρώτη γραμμή, οι γραφιάδες, οι εικαστικοί, οι άνθρωποι όλων των Τεχνών, «οι ανήσυχοι» αρχιτέκτονες, οι ευαίσθητοι υποψιασμένοι πολίτες. Τα όσα βλέπουμε σήμερα δεν σε δικαιώνουν. Ο αγώνας ήταν άνισος και υπονομευμένος από την αρχή. Οι μπίζνες και τα κέρδη δεν παλεύονται Ηλία! Με την Νιόβη περνούσατε τον χειμώνα στην Κυψέλη και μόλις έσκαγε η πρώτη υποψία Άνοιξης κατεβαίνατε στο νησί.
Περάσανε όμως κάποτε τα χρόνια που είμαστε όλοι μας όρθιοι, δυνατοί, ταξιδιάρηδες! Έμεινες πια μόνιμα, συνέχεια στην Κυψέλη με την Νιόβη και από κοντά όλοι μας περιοριστήκαμε. Ήτανε πλέον απόλαυση οι μεγάλες συνομιλίες μας από το τηλέφωνο, που ήτανε συχνές και τόσο γεμάτες. Μου λείπουν πολύ Ηλία, μου λείπει ακόμη πιο πολύ η έννοια να σου ταχυδρομήσω τα κείμενα που αναρτούσα στο διαδίκτυο. Δεν συμβιβάστηκες και δεν άγγιξες πληκτρολόγιο μέχρι τέλους! Οι υπόλοιποι παζαρέψαμε με τον υπολογιστή. Κάποιοι κρατήσαμε άμυνα ξορκίζοντας τα «κοινωνικά δίκτυα» και κρατώντας μόνο την ανοιχτή επικοινωνία. Συμβιβαστήκαμε και δεν μας κατηγόρησες. Το ταχυδρομείο μας βοηθούσε. Ο ταχυδρόμος της Κυψέλης και το Poste Restante της Νάουσας στην Πάρο σε χαιρετούσαν φιλικά κάθε τόσο!
Εδώ όμως θα σε χαιρετήσω ακριβέ μου φίλε. Δεν κατάφερα να γράψω τον «καλό» επικήδειο που σκόπευα στην αρχή. Δεν γινόταν να μην κουβεντιάσω μαζί σου έτσι ανακατεμένα, άλλοτε στο πρώτο πρόσωπο, άλλοτε περιγραφικά με εικόνες της ζωής σου. Είμαι σίγουρος πως δεν θα με παρεξηγήσεις, ξέρω ότι σου αρέσανε τα λίγο μπερδεμένα γραφτά μου!
Πως όμως να κλείσω το πρώτο γραπτό κομμάτι που δεν θα ταχυδρομήσω, και δυστυχώς σίγουρα δεν θα διαβάσεις;
Έρρωσο παροδίτα! (όπως
μας το έμαθες!)
Και γιατί όχι όμως ένα απλό…….
Αντίο.. και καλή μας αντάμωση!
Σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από την ζωή, ο Συνάδελφος Γενικός Αρχίατρος (ΥΙ) ε.α, Δημήτρης Καρόκης, Ρευματολόγος.
Ο Δημήτρης Καρόκης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1967. Εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων (ΣΣΑΣ) το 1984 . Ειδικεύθηκε και μετεκπαιδεύτηκε στην Παθολογία και Ρευματολογία στο 401 ΓΣΝΑ, το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών και το Ρευματολογικό Τμήμα του DudleyGroup of Hospitals, UK. Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος (MSc) στη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας, Πανεπιστήμιο Birmingham (UK) (2008), και ) στη «Διαχείριση Γήρανσης και Χρονίων Νοσημάτων», Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, 2021. Ήταν επίσης απόφοιτος του Διεθνούς Μετεκπαιδευτικού Κέντρου Ιατρικού Βελονισμού (Αθήνα, 2004-2006), και μέλος της εκπαιδευτικής ομάδας του Κέντρου.
Ο ρευματολόγος Δημήτρης Καρόκης ήταν πιστοποιημένος εκπαιδευτής από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ρευματολογίας (EULAR, 2016) στην υπερηχογραφία του μυοσκελετικού συστήματος. Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ρευματολογικής Εταιρείας-Επαγγελματικής Ένωσης Ρευματολόγων Ελλάδος (ΕΡΕ-ΕΠΕΡΕ): ως – επικεφαλής ομάδων εργασίας και αντιπρόσωπος σε διεθνή φόρα.
Ήταν εκλεγμένος Πρόεδρος της Εταιρείας για το 2023-24
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Τρίτη 10/12/2024, στις 14:00 στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Παραλία Πατρών. Η οικογένεια επιθυμεί αντί στεφάνου, οι δωρεές να γίνονται στο Ίδρυμα “Κιβωτός της Αγάπης” Πατρών (Αντωνοπούλειο Ίδρυμα).
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Στοιχεία της ανάρτησης άρθρο της Ανθής Αγγελοπούλου στην Ναυτεμπορική)
ΑΠΟ ΛΑΜΠΡΟ ΒΑΖΑΙΟ
Έφυγε από κοντά μας το απόγευμα 29 Νοε, 2024, πλήρης ημερών, ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος. Ένας από τους τελευταίους (αν όχι ο τελευταίος) της γενιάς του. Έχω το θλιβερό καθήκον να αναγγείλω την «αναχώρηση στο επέκεινα» του Συναδέλφου, που τίμησε την Οικογένεια των Στρ. Γιατρών και άφησε ένα από τα πιο όμορφα ίχνη στην Λογοτεχνία μας. Τον ακριβό μου φίλο, τον Συνάδελφο, τον Συγγραφέα, τον ξεχωριστό διηγηματογράφο, τον εκλεκτό άνθρωπο, θα μου επιτρέψετε να τιμήσω με νεκρολογία «εν ευθέτω χρόνω», όπως ο ίδιος θα έλεγε και θα ήθελε!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕΥΕΔ
Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος Γεν. Αρχίατρος ε.α, Παθολόγος Υγιεινολόγος. Ηταν Μέλος της ΕΕΥΕΔ.
Γεννήθηκε το 1930 στον Πύργο Ηλίας. Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή το 1949. Υπηρέτησε στον Στρατό Ξηράς
Υπήρξε διακεκριμένος δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος και σεναριογράφος. Το έργο του, που κατατάσσεται στην μεταπολεμική ελληνική λογοτεχνία, διακρίνεται από λιτότητα του λόγου, λεπτή ειρωνεία και τρυφερή νοσταλγία για τα δύσκολα χρόνια της νεότητας.
Η ΕΕΥΕΔ παρουσίασε το μεγάλο έργο του στην Ιστοσελίδα της στα “Γράμματα και Τέχνες” δείτε το εδώ
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από την ζωή, ο Συνάδελφος Υποστράτηγος (ΥΙ) ε.α, Αναστάσιος Γούλιος, Ορθοπαιδικός.
Ο Τάσος Γούλιος γεννήθηκε το 1944. Καταγόταν από την Άρνισσα Πέλλας. Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή το 1962 με ΑΜ 759. Αποφοίτησε το 1970 και υπηρέτησε στο Υγειονομικό του Στρατού Ξηράς. Διετέλεσε Διευθυντής του 424 ΓΣΝΕ.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεσθεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου στην Θεσσαλονίκη, την Τρίτη 12/11/2024 και ώρα 10:00
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ
Σας ανακοινώνουμε ότι έφυγε από την ζωή, ο Συνάδελφος Ιατρός, Νευρολόγος Ψυχίατρος , Νικόλαος Μελάς.
Ο Νίκος Μελάς γεννήθηκε το 1931. Καταγόταν από την Ποτίδαια Χαλκιδικής. Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή το 1951 με ΑΜ 250. Αποφοίτησε το 1957 και υπηρέτησε στο Υγειονομικό του Στρατού Ξηράς. ¨Ηταν Διδάκτωρ ΑΠΘ.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς, φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει.
ΔΣ/ΕΕΥΕΔ